Namus

Gözleri namuslu namuslu parlar insanlarin Gökyüzü inadina mavi Yasamak inadina güzel Bu sehirde sen varsan...

Bütün kadehlerimi hep sana adiyorum Hep senin için bu bir bir bosalan siseler Umutsuzlugum, sarhoslugum senin eserin
Senin yüzünden bu delicesine içmeler

Dayanmak zor yalnizligina aksamlarin Unutmak mümkün degil seni bir sarki gibi Agir agir ilerleyen bu zaman içinde
Her an bir sarhosluktur sensizligin verdigi

Bir gün anlarsin hayal kurmayi; Beklemeyi, ümit etmeyi. Lanet edersin yasadigina... Maziden ne kalmissa yirtar atarsin..
Seni sevdigimi iste o gün anlarsin.

Bir pinarsin içilen ama hiç kanilmayan Seveni yaniltmayan, sevince yanilmayan Özlenen sen, özleyen sen, özleten sen Varken doyulmayansin, yokken dayanilmayan

Her sey sagir içimde ne siir ne musiki Dünyadan bezginligim dünyalar kadar eski Öylesine çözülmüs, öyle dagilmisim ki Bu ne bitmez ayrilik bu ne özlem diyorum

Beni çagirdigini bir defa duyabilsem Avuçlarimda ates, yorgun gözlerimde nem Asarak denizleri bir gün kapina gelsem Basimi duvarlara vurup ölsem diyorum

Dün kopan bir yaprakti,düsen bir kuru daldi Bugünden güzel degil bulacagin yarinda Aç ellerini bir bak yanan avuçlarinda Dün gitmis yarin yok bize bir bugün kaldi

Bak büütün güzelliklerin tümü sende Bak sende gülümsüyor en amansiz özlemler Unut bir yerde bensiz oldugunu, çaresiz Ayriliklar sevenlerle yücelir Hadi sil gözlerini Gülsene! ..